मित्रासंगे माळावरती, पतंग उडवित फिरताना; तुला पाहिले गवतावरती, झुलता झुलता हसताना. विसरुनी गेलो पतंग नभिचा; विसरून गेलो मित्राला; पाहुन तुजला हरवुन गेलो, अशा तुझ्या रे रंगकळा... .................इंदिरा संत
Saturday, July 3, 2010
स्खलित मनाच्या क्षुद्रतेचे अवघे संकोचीपण , वैशाखाच्या वणव्यात जीवाचे भरकटणे ते वणवण.. सहज अनुतापाच्या तेव्हा बरसाव्या धारा , दुष्कर्माचा वाहून जाईल, त्यात कीटपसारा ....
आषाढाच्या क्षितिजावरुनि, कृष्णघन तो बरसावा ... थेंबा थेंबाच्या ओढ़ीने , या मातीतील तृण तृण तरसावा ! कधी सांजेला येई दाटून, काहूर आठवणीचे... रेशीमधारांनी नेत्रकडेवर , सृजनोत्सव साकारावा !