कव्हा

लातूरपासून सात किलोमीटर वर हा एक तलाव आहे.
गावाचं नांव कव्हा.
तिथल्या सूर्यास्ताचे मी घेतलेले काही फोटोग्राफ्स आणि त्यावर मला आवडलेली एका मित्राने इ-मेल केलेली एक कविता एम्बेड केली आहे.

क्षितीजाचा पट चंदेरी..

ढगांनी झाकोळला तो क्षितीजाचा पट चंदेरी..
आभाळावर रश्मींच्या चितारल्या लकेरी..

जहांपनाह का महल

जहांपनाह का महल सामने दिख रहा है.
जहांपनाह कोण म्हणून काय विचारताय राव?
नवीन बांधकामं जर लवकर झाली नाहीत तर सुखाची चार वर्षं अजून आयुष्यात...

Inflorescence in carrot.

रंग घेऊनि पलाशफुलांचा

पलाशाचे जर्द लाल रंग, ऋतूंच्या अधरी..
वसंत येता, किलबिल वॄक्षांच्या फांद्यावरी....
रंग घेऊनि पलाशफुलांचा, होळी धुंद सजते...
वासंतिक मंद हवेने गात्र गात्र मोहरते !!!

नकोस विसरू खोपा आपला

जाशील जेव्हा दिगंतरा, तेव्हा स्मरण असू दे या घरट्‌याचे...
वाटेवर त्या लावूनि डोळे, कोड करते शैशवांचे..
अंगणी उतरुनि टिपताना दाणे, नकोस विसरू खोपा आपला...
किलबिल ऐकून तॄप्त होवुनि रे, सजवू आपल्या घरट्‌याला..

पिले विसावून पंखाखाली, स्वप्न देखतील नवे...
उडुनि जातील !!! कधी परततील? कोणाला ते ठावे ???